Podziękowanie. (Nadesłane) Jeżeli sprawy doczesne, nie mające wpływu na pomyślność ludzką zbierają  niekiedy wawrzyny sławy, tem bardziej czynności, uzacniające godność człowieka, sięgające wyższych celów zasługują na sprawiedliwe uznanie. Dziś, kiedy świat z dzikością się oswaja, kiedy zgubnemu materjalizmowi pąląc kadzidła obojętnieje na sprawę religijną, krzątanie się staranne około ozdoby świątyń Pańskich rzadkiem jest zjawiskiem. Dziś, kiedy bezbożny Renan strącił Chrystusa do rzędu pospolitych ludzi, prawowierny Po­lak Antoni Kownacki, posiadacz dóbr Czernicy w obwodzie złoczowskim położonych, tknięty do żywego zniewagą Boga·człowieka w Podkamieniu w kościele dominikańskim własnym kosztem zrestaurował ołtarz Zbawiciela Pana. Pięćset reńskich wyłożył dla przyozdobienia krzyża, tego znamienia krwawego, w którem znękana a nieszczęśliwa Polska całą swą nadzieję pokłada. Jakie sprawia wrażenie na umyśle pobożnych pielgrzymów to godło zbawienia, gustownie przyozdobione, jakiemi słowy przemawia do zbolałej duszy, niepotrzeba dowodzić. Słusznie więc należy się wdzięczność wspaniałomyślnemu dawcy, który szlachetnym swym czynem rozbudził otuchę i wzniecił światełko błogie wśród ciemnicy gasnącej ufności.

W krzyżu bowiem zwycięztwo, w krzyżu swoboda przyszłości naszej. Przeto w imieniu pobożnych pielgrzymów, w imieniu całego zakonu kaznodziejskiego składamy Wielmożnemu panu Antoniemu Kownackiemu najczulsze podziękowanie. prosząc oraz gorącemi modły Pana Najwyższego, by wszelkim jego dobrym zamysłom pobłogosławić raczył.

Podkamień, dnia 4. stycznia 1864. X. Dalmacy Ufryjewicz przeor klasztoru, X. Sadok Barącz S. T. D. Z. K

Gazeta Narodowa. 1864, nr 4