Podkamień koło Brodów - Artykuły: Znani mieszkańcy Podkamienia

Przejdź do treści

Logowanie

Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj się

Nie możesz się zalogować?
Poproś o nowe hasło

Nawigacja

Aktualnie online

Gości online: 3

Użytkowników online: 0

Łącznie użytkowników: 593

Najnowszy użytkownik: bcfrost

Ostatnio Widziani

harry
09:58:54

robert1942
17:47:50

swietojanski
1 dzień

Marichka
3 dni

WEGERA
3 dni

Statystyki

Zdjęć w galerii: 1750
Artykułów: 375
Newsów: 243
Komentarzy: 1429
Postów na forum: 884
Użytkowników: 593

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

Ela

05-03-2020 05:38

Album: Dokumenty. Ciekawe skany "podkamienieckich" dok. W. Bieżana: tutaj.

krystian

11-05-2013 15:04

Dzięki dostępowi do ksiąg udało się rozpoznać nagrobek Małgorzaty Piątkowskiej oraz Jana i Anny Pleszczuk, Wandy Szymborskiej i Antoniny Szmigielskiej.

krystian

20-08-2012 13:21

Indeksy uzupełnione zostały o śluby osób o nazwiskach na literę "T" z lat 1785-1942

krystian

09-08-2012 16:26

Uzupełniłem o kolejną notkę z gazety artykuł "O Podkamieniu w prasie"

krystian

29-07-2012 12:58

Poprawiłem plan cmentarza - szkoda, że nikt nie zwrócił mi uwagi na błędy na tej stronie.

Serhij Batogowski

14-06-2012 14:16

Dzień dobry. Mam naimię Serhij. Jestem z Ukrainy. Na tej stronie internetowej w Liście zamordowanych w Podkamieniu w klasztorze osób znalazłem informację o bracie mojego pra-pradziadka Andrzeja Juzwy.

krystian

18-03-2012 20:59

Wizualnie poprawiłem plan Podkamienia: http://www.podkam.
..?page_id=9

harry

24-02-2012 18:50

Przybyło kilka wierszy w dziale "Wiersze i proza".

krystian

01-03-2010 18:37

Wzorem strony http://www.olejow.
pl będę zamieszczał genealogie rodów z Podkamienia, (dostęp dla grupy "Genealogia". Aby przynależeć należy wyrazić taka chęć

krystian

01-02-2010 23:22

Poprawiłem trochę listę pomordowanych - ułożona została wg miejsca mordu.

Archiwum shoutboksa

Ankieta

Pamiętaj - Ty też możesz pomóc!!
Wypełnij i wyślij ankietę dot. pomordowanych.
ANKIETA

Stowarzyszenie

A czy Ty zapisałeś/-aś się już do Stowarzyszenia Kresowego Podkamień?
DEKLARACJA

Ankieta

Chciałbym/Chciałabym w najbliższym czasie odwiedzić Podkamień i okolice

TAK

100% [8 głosów]

NIE

0% [0 głosów]

Ogółem głosów: 8
Musisz zalogować się, aby móc zagłosować.
Rozpoczęto: 05/07/2021 13:23

Archiwum ankiet

Identyfikacja

Identyfikacja osób

Genealogia

Genealogia Podkamienia

Księgi metrykalne

I Kataster

Kataster józefiński

II Kataster

Kataster franciszkański

Ostatnie komentarze

Newsy

Poprawna nazwa to...
Artykuły

Faktycznie - popr...

07.06.1921 Telega...

Niezbędne jest p...

Sądzę, że prze...
Galeria

To jest figura pr...
Galeria2

Dziękuję. Zdję...

To jest zdjęcie ...

To jest Stanisła...
Dodatkowe strony

{*}

Top komentatorzy

krystian	403
harry	319
swietojanski	122

Ostatnie zdjęcia

Diatczuk (z d. Świ...

Najczęściej

Najczęściej oglądane:

Liczba obejrzeń: 11,610

Liczba obejrzeń: 10,644

Najczęściej komentowane:

Liczba komentarzy: 11

Liczba komentarzy: 10

Najczęściej oceniane:

Liczba ocen: 4

Średnia: 5.00

Liczba ocen: 3

Średnia: 5.00

Aby móc otrzymywać e-maile z Podkamień koło Brodów musisz się zarejestrować.

Warto tam zajrzeć

Milno

Olejów

Podbuż

Brody

www.polskiekresy.info

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Nawigacja

Artykuły » Historia miasteczka » Znani mieszkańcy Podkamienia

Znani mieszkańcy Podkamienia

MIKLASZEWSKI JACEK – założyciel chóru urodził się 17.08.1902 roku w Podkamieniu koło Brodów niedaleko Lwowa.
Pochodził z bardzo uzdolnionej muzycznie rodziny chłopskiej. Od najmłodszych lat uczył się gry na skrzypcach oraz śpiewu. Ukończył Gimnazjum Ogólnokształcące w Brodach, gdzie prowadził chór strzelecki i orkiestrę.
Po II wojnie światowej osiedlił się w Krakowie, zorganizował w Spółdzielni Transportowej, której prezesem był przez wiele lat, zespół wokalny. Chór krzepnie i rozwija się osobowo i z czasem przyjmuje nazwę ,,Hejnał”.
Jacek Miklaszewski przez 26 lat pełni w chórze funkcję kierownika artystycznego oraz prezesa zarządu. Nie zaniedbywał dalszego doskonalenia swoich umiejętności artystycznych i podejmował naukę w zakresie dyrygentury.
Pod jego kierownictwem chór występował w kraju i za granicą, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia.
Jacek Miklaszewski, ze względu na stan zdrowia, zrezygnował z kierowania chórem w 1974 roku, zaś w roku następnym ostatecznie się z nim rozstał. Zmarł w 1975 roku.
/źródło/

-----------------------------------------------------------------------------------------------
SADOK WINCENTY BARĄCZ - urodził się 29 kwietnia 1814 r. w Stanisławowie jako syn Grzegorza; ormiańskiego mieszczanina, pochodzącego z Węgier. Jego nazwisko było spolszczoną wersja węgierskiego nazwiska Baroncz. Z rodziny tej wywodziło się kilku duchownych ormiańskich, a wśród nich ks. Mikołaj Barącz /1756 – 1831/, dziekan kapituły ormiańskiej we Lwowie i dyrektor banku Mons Pius we Lwowie, ks. Grzegorz Barącz /1757 – 1819/ proboszcz parafii ormiańskiej w Śniatyniu, oraz ks. Dominik Barącz /1809 – 1879/, proboszcz parafii ormiańskiej w w Łyścu k. Stanisławowa, dziekan dekanatu stanisławowskiego i wikariusz arcybiskupa na Pokuciu, a następnie prepozyt kapituły ormiańskiej we Lwowie. Wincenty Barącz ukończył w 1830 r. słynne gimnazjum w Stanisławowie, obierając stan kapłański. Ze względu jednak na brak miejsc nie został przyjęty do diecezjalnego seminarium duchownego we Lwowie. W latach 1831-35 studiował więc eksternistycznie filozofię i teologię we Lwowie. Wstąpił w 1835 r. do zakonu dominikanów, przyjmując imię Sadoka, co uczynił na pamiątkę zamordowanego w Sandomierzu w XIII wieku bł. Sadoka, dominikanina. W zakonie kontynuował studia teologiczne na uniwersytecie we Lwowie. Wyświęcony został w 1838 r. przez arcybiskupa lwowskiego obrządku rzymskokatolickiego Franciszka Pischtka.
Po święceniach pełnił w zakonie dominikańskim najróżniejsze funkcje. Pracował m.in. jako bibliotekarz we Lwowie, katecheta i podprzeor w Żółkwi, przeor w Tyśmienicy, a od 1849 r. jako profesor nauk biblijnych we Lwowie. W 1855 r. został przeorem w klasztorze w Podkamieniu. Po rezygnacji z tej funkcji pozostał w Podkamieniu, poświęcając się całkowicie pracy naukowe. Był wybitnym badaczem przeszłości Ormian polskich i dziejów zakonu dominikańskiego, a także dziejów wielu miast kresowych. Do najważniejszych jego prac naukowych należą:
*„Żywoty sławnych Ormian w Polsce” /Lwów 1856/,
*„Pamiątki miasta Stanisławowa” /Lwów 1858/,
*„Rys dziejów Zakonu Kaznodziejskiego w Polsce” /Lwów 1861/,
*„Rys dziejów ormiańskich” /Tarnopol 1869/,
*„Kościół i klasztor Dominikanów w Krakowie” /Poznań 1881/,
*„Cudowne obrazy Matki Najświętszej w Polsce” /Lwów 1891/.
*„Pamiątki miasta Żółkwi”.
Większość jego prac pozostała w rękopisie i ma charakter źródłowy, gdyż wiele dokumentów archiwalnych, z których korzystał autor, zaginęła w czasie wojen. O. Sadok Barącz od 1858 r. był członkiem korespondentem Cesarsko – Królewskiego Towarzystwa Naukowego w Krakowie, a także kaznodzieją generalnym zakonu i współpracownikiem wielu czasopism. Za swoje zasługi na polu historii i piśmiennictwa jako jedyny polski dominikanin w XIX w. obdarzony został w 1863 r. zakonnym tytułem magistra.
Był wielkim indywidualistą, a zarazem osobą o radykalnych poglądach. W czasie wprowadzania reformy w prowincji galicyjskiej nie poddał się nowej regule zakonnej, stronił od życia wspólnotowego, nawet msze św. odprawiał u siebie w celi. Ogromnie angażował się w sprawy społeczne. W Podkamieniu, w którym spędził większość życia zakonnego, zakładał m.in. kasę zapomogową i czytelnię dla ludu. Zmarł 2 kwietnia 1892 r. w Podkamieniu, pochowany tamże. Jego popiersie, dłuta rzeźbiarza Tadeusza Barącza, jego bliskiego krewnego, znajduje się we Lwowskiej Galerii Obrazów.
/źródło/
-----------------------------------------------------------------------------------------------

LEOPOLD BUCZKOWSKI (ur. 15 listopada 1905 w Nakwaszy na Podolu, zm. 27 kwietnia 1989 w Warszawie) - wszechstronnie uzdolniony polski prozaik, malarz, artysta grafik.
Życiorys
Studiował polonistykę na Wydziale Humanistycznym UJ oraz malarstwo na ASP w Warszawie pod kierunkiem Juliana Fałata. Uczestnik kampanii 1939, wzięty do niewoli. W 1944 w oddziałach samoobrony w Nakwaszy. Działania Ukraińców (śmierć braci) zmusiły rodzinę Buczkowskich do opuszczenia miejsca zamieszkania. Przenieśli się do Warszawy na ulicę Mysłowicką 13 (Dolny Żoliborz). Uczestnik powstania warszawskiego. Żołnierz AK. Po Powstaniu trafił do obozu jenieckiego w Pruszkowie skąd uciekł.
Po wojnie zamieszkał w Krakowie, zajmując się ilustrowaniem książek. Od 1948 do śmierci mieszkał w Konstancinie pod Warszawą.
Twórczość
Wprawdzie jego wiersz Lato pojawił się w 1929 w "Gazecie Polskiej" (drukowanej przez Kadena-Bandrowskiego), ale za rok właściwego debiutu uważa się 1936. Prowadził teatr amatorski, dla którego napisał sztukę "Zabójstwo". Jego pierwsza powieść "Wertepy" ukazująca surowy obraz ówczesnej wsi wołyńskiej została zarekwirowana przez policję. Drugą powieść - "Czarny potok" napisał w Zakopanem w 1946. Od 1953 zaczął malować i wystawiać swoje prace w Warszawie. "Czarny potok", "Dorycki krużganek", zbiór opowiadań "Młody poeta w zamku" i "Pierwsza świetność" są wstrząsającym świadectwem hitlerowskiego terroru i bohaterskiej walki jego ofiar w imię obrony człowieczeństwa. Są także dokumentem wymierającej kultury. Cechy jego twórczości literackiej to: autentyzm, dosadność i plastyczność obrazu. Pisał z całkowitym pominięciem podstawowych zasad prozy. Tym samym tworzył dzieła bardzo oryginalne, będące wybitnym eksperymentem.
Nagrody i odznaczenia
· 1979 - nagroda I stopnia prezesa Rady Ministrów za całokształt twórczości
Twórczość
· 1947 "Wertepy"
· 1954 "Czarny potok"
· 1957 "Dorycki krużganek"
· 1959 "Młody poeta w zamku"
· 1966 "Pierwsza świetność"
· 1970 "Uroda na czasie"
· 1974 "Kąpiele w Lucca"
· 1975 "Oficer na nieszporach"
· 1978 "Kamień w pieluszkach"
· 1986 "Proza żywa"
· "Powstanie na Żoliborzu"
- Z Zygmuntem Trziszką:
· 1989 "Żywe dialogi"
/źródło/