Najnowszy Biuletyn "Wołyń i Polesie" nr 68

Towarzystwo Miłośników Wołynia i Polesia (TMWiP) jest polską pozarządową organizacją społeczno-kulturalną. Do głównych celów i zadań Stowarzyszenia, które wchodzi w skład Światowego Kongresu Kresowian, należy zbieranie i propagowanie wiedzy o Wołyniu i Polesiu. Siedziba główna Towarzystwa mieści się w Warszawie. Prezesem Zarządu Głównego jest Zygmunt Mogiła-Lisowski.
Celem TMWiP jest kultywowanie tradycji wywodzących się z Wołynia i Polesia oraz upamiętnianie losów ludności polskiej z tych terenów, jak również organizowanie społecznego ruchu na rzecz pomocy Polakom pozostającym na ziemiach kresowych i ochrona zachowanych na Wołyniu i Polesiu dóbr polskiej kultury.
Do ważnych zadań TMWiP należy także podejmowanie działań zapewniających więzi z ludnością polską na ziemiach kresowych i dążenie do zapewnienia im pełni praw, przysługujących mniejszościom narodowym, zgodnie z prawem międzynarodowym. Ponadto badanie, utrwalanie i rozpowszechnianie historii, tradycji i dziedzictwa kulturowego Kresów Wschodnich Rzeczypospolitej w kraju i za granicą.
Obecnie ukazał się sześćdziesiąty ósmy numer kwartalnika "Wołyń i Polesie", wydawanego przez Koło Miejskie Towarzystwa Miłośników Wołynia i Polesia w Oświęcimiu, którego redaktorem jest Halina Ziółkowska-Modła, pochodząca z Równego na Wołyniu. Najnowszy numer tego unikalnego w skali ogólnopolskiej czasopisma zawiera interesujące artykuły, poświęcone głównie historii Kresów II Rzeczypospolitej podczas niemieckiej okupacji tych terenów w latach drugiej wojny światowej.
Na szczególną uwagę zasługuje artykuł Krzysztofa Kołtuna, zatytułowany "Podkamień - Częstochowa Kresów", w którym Autor opisuje tragiczną historię klasztoru OO. Dominikanów w Podkamieniu: "Potężne mury popękane, zniszczony przepiękny i ogromny kościół. Bez okien, bez ołtarzy - resztki fresków i stiuków - gruzy i pustka. Jedynie na dziedzińcu kolumna Matki Bożej z Dzieciątkiem, nie tknięta - tryumfuje. Historie tego miejsca przeżywa się ze łzami. Z bram wokół rozciąga się dolina - przepiękna, spustoszona ogniem przez UPA. To pustkowie nieurodzajnych pól (po nieistniejących polskich wsiach) stanowi Kalwarię Wołynia". (...) Cudowny obraz Matki Boskiej z Podkamienia wywieziono na wiosnę 1944 r. do Krzemieńca, później do Lwowa, dalej do Krakowa aż trafił do kościoła św. Wojciecha we Wrocławiu. Tutaj Kresowianie ze łzami w oczach, gromadzą się na nabożeństwach, adorują i modlą się za Męczenników Kresów".
W dniu 12 marca 2010 r. minęła 66. rocznica napaści ukraińskich nacjonalistów na klasztor dominikański w Podkamieniu na Wołyniu, w którym schroniło się około 500 Polaków. Napastnicy z dużego oddziału UPA, wzmocnieni siłami z "Ukrainische Hilfpolizei", wdarli się podstępnie do klasztoru i wymordowali kilkuset Polaków, ukrywających się w jego murach, a na bramach klasztornych powiesili ciała zabitych zakonników. Był to jeden z najokrutniejszych mordów na Wołyniu, który do dzisiaj nie doczekał się żadnego upamiętnienia.
W kilka innych artykułach, oprócz tekstów wspomnieniowych, zamieszczonych w najnowszym numerze "Wołynia i Polesia", ich autorzy nawiązują do tematu współczesnych stosunków polsko-ukraińskich, które w kontekście historycznym nadal budzą emocje i wywołują kontrowersje.