Kłaniam się Tobie - Ziemio Podolska-

Moja Ojczyzno - Ziemio Tarnopolska.

Mlekiem i miodem obficie płynąca,

Wszelakim dobrem swoich gleb słynąca!

Witam Cię - Ziemio Ty niezapomniana-

Od Miodoborów po Wały Trajana,

Od progów Lwowa do rumuńskich granic,

Od nurtów Lipy do Zbruczańskich stanic.

Ty - Radziechowska, Brodzka i Złoczowska;

Ty - Przemyślańska, Brzeżańska, Zborowska;

Ty - Trembowelska; Ty - Kopyczyniecka ;

I Ty - Czortkowska i Ty Podhajecka;

Ty - Husiatyńska i Ty też Skałacka;

I Ty Borszczowska i Ty też - Buczacka;

Witam Cię również - o ziemio szampańska-

Ty Zaleszczycka , moja Naddniestrzańska !

Kłaniam się polom, sadom, lasom, gajom;

Kłaniam się rzekom, potokom. ruczajom;

Kłaniam się niwom pszenno buraczanym

i słonecznikom i polom hreczanym!

Witam Cię - Ziemio Jedyna Podolska-

Choć dziś nie moja ale zawsze polska

Witam - choć z dala od kresowych stanic.

Poprzez zasieki narzuconych granic .

Kłaniam się Tobie - Tarnopolski Grodzie

Perło Korony na kresowym Wschodzie.

Co niczym matki opiekuńcze dłonie

Dzierżysz Podole w pieczy i obronie.

Mój Tarnopolu! Ty Grodzie Cierpienia!

Witam Cię miasto mego urodzenia!

Miasto wielokroć do piwnic burzone-

Zawsze, jak Feniks, z popiołów wskrzeszone.

Witam Was - Miasta, w których przebywałem,

W których i Wiarę i Wiedzę czerpałem-

W których wzrastałem, kochałem, cierpiałem.

Do których teraz wracam sercem całym.

Wspominam Zborów - oazę spokoju,

W którym ruszyłem do wiedzy podboju.

Wspominam miasta dziecięcych radości

I pierwszych odczuć Dobra i Miłości.

Ze łzą wspominam miasto później bliższe,

Gdzie zaczynałem loty mędrsze, wyższe.

Gdzie otrzymałem duszę już dojrzałą

gdzie to co wziąłem - we mnie pozostało.

O Zaleszczyki! Miasto słońca, wina,

Gdzie wzrósł na męża niespory chłopczyna-

Miasto wśród Dniestru przeuroczych jarów,

Słynne przyrody wszechbogactwem czarów.

W których przeżyłem i czas udręczenia

Zsyłek i więzień, mordów, upodlenia,

Miasto coś przeszło Wrześniem w dziejów kartę.

Wnosząc tych czasów znamię niezatarte.

Witam Cię ludu mej Podolskiej Ziemi.

Coś zniewolony układami złymi-

Podjął tułaczkę na Zachód daleki.

Chociaż prapolski - niemczony przez wieki.

Zabrał w tę drogę oznaki polskości

I je umieścił z dala od swych włości.

Tyś je ocalił z życia narażeniem.

I uratował przed dzikim zniszczeniem,

dziś niepodolskie już zdobią kaplice

Obrazy, świątki, figury, tablice -

A jednak daje to nam wielką wiarę .

że kiedyś wrócą na swe miejsca stare.

I tu Was witam, z dala od Podola.

Skoro jest taka Opatrzności wola.

Choć z naszych dziedzin w trudzie przeniesione.

Ale wśród bliskich sobie serc złożone.

Witam Cię Pani Nasza Jazłowiecka-

Mario Czortkowska i Winiatyniecka-

Witam Was wszystkie i Jedną zarazem-

Tutaj, gdy klęczę przed Twoim Obrazem

W Dominikańskiej stołecznej świątyni.

Wierzę, że kiedyś Bóg ten cud uczyni,

że wrócą wszystkie obrazy i świątki

W im przynależne miejsca i zakątki

Tam w nadniestrzańskie strony tarnopolskie

I będą zdobić znów ziemie podolskie.

Wierzę, że jeśli taka Boska Wola -

Pozwoli wrócić na Ziemię Podola.

O to się modlę dziś i w każdej porze

Polskę Podolską wróć nam- Panie Boże

23 września 1986 rok .

"TUŁACZ"

Marian Zeman

Nadesłał użytkownik Donald.