Choć front daleko, huknęły działa,

I też „maszynek” słychać terkotanie,

Co to się dzieje? Co to ma znaczyć?

Zewsząd się daje słyszeć pytanie.

Dokąd ogniste lecą pociski?

Na kogo zapadł wyrok surowy?

Ach już, już wiemy o to na Polaków

Bandery biją na Palikrowy.

Wystrzelać w wiosce wszystkich Polaków!

Dziś banderowcy wyrok wydali,

Już krew się leje, słychać jęki rannych,

Już tam i tutaj wioska się pali.

Wtargnęła banda do polskiej wioski.

Na łąkę wszystką ludność wygnała,

I oddzieliwszy na bok Polaków,

Na owej łące ich rozstrzelała.

Serce zamiera na te wspomnienia

Na te masowe rizunów mordy,

Jak dzicz pogańska z nami postąpiły

Te ukraińskie przeklęte hordy.

Lecz krew niewinnie mordowanych dzieci

Woła o pomstę do nieba, do Boga,

I za te czyny zbrodnicza bando

Czeka cię kara słuszna i sroga.

Leon Wróblewski, Krzyżowice marzec 1964

Trupy, trupy, wszędzie trupy

Gdzie nie spojrzeć dookoła,

Tu mężczyźni, małe dzieci,

Tam kobieta na wpół goła.

Czy to ziemi jest trzęsienie?

Czy też wody tak wezbrały?

Czy to burza lub huragan

Tu grasował rozszalały?

Jaka śmiercią poginęli

Tak masowo i okrutnie?

Czemu jedni tak ucieszni

A ci drudzy tacy smutni?

Ani w ziemi to trzęsienie,

Ani wody nie wezbrały,

Ni pioruny ani burze

Ani huragan rozszalały.

Ani wilków z boru, lasu

Żadna fala nie przyniosła,

Lecz ta bestia była inna

Z nami żyła, a nami rosła.

A tej bestii jest na imię

Nacjonalizm ukraiński,

A drapieżna i mordercza

Jako faszyzm ów berliński.

Myśmy z nimi wspólnie żyli

Za współbraci przyznawali

A oni w swoim zaślepieniu

Nas – Polaków mordowali.

Jednych kłuto w pierś widłami

Innych znowu zarąbali

A najwięcej banderowcy

Z automatów rozstrzelali.

Dla nich nie ma dziś sąsiada

Znajomości, pokrewieństwa,

Ale podła dzicz morduje,

Krwi spragniona do szaleństwa.

Oni Boga się wyparli

Diabłu duszę swa oddali,

A podobni nie do ludzi

Lecz do dzikich hien, szakali.

Lecz bezkarnie to nie ujdzie

Rozszalałej tej gromadzie

To ich naród do ruiny

I zagłady doprowadzi.

Gdyż jest jeszcze ponad nami

Sprawiedliwa Boża ręka

Męczenników czeka niebo

A morderców wieczna męka.

Leon Wróblewski, Krzyżowice marzec 1946

Miasteczko Podkamień

Piękna okolica

Najświętszej Panienki

Kresowa Stolica.

Prześliczna ta Góra

Różańcową zwana,

Przez Matkę Najświętszą

Od dawna obrana.

Na tej Górze kościół

Godny Świętej Pani.

Tu Jej hołd składają

Wierni i poddani.

Przed jej wizerunkiem

Co cudami słynie,

Tu do stóp Jej – prośba

Od wieków już płynie.

Na wysokiej wieży

Korona złocista

Lśni się jasno w słońcu

Jak Jej Pani Czysta.

Gdy dzwony uderzą

W swe potężne tony,

To wkrótce po brzegi

Kościół wypełniony.

Bo w tych tonach urok

Jest jakiś niebiański

Gdy zadzwonią na Mszę

Czy na Anioł Pański.

Gdy duszę Twa trapią

Jakieś ciężkie grzechy,

Przyjdź do Podkamienia

Dostąpisz pocieczy.

Leon Wróblewski, Podkamień – 1939r.

Jest gdzieś mogiła w niej stosy trupów

Zapadła ziemia miejsce znaczy,

Dziś na mogile nikt nie uklęknie,

Dziś na mogile nikt nie zapłacze.

To nasi bracia leżą w mogile

W bestialski sposób pomordowani.

Którzy krew swoją i własne życie,

Bogu i Polsce złożyli w dani.

W strasznych cierpieniach życie zakończyli

Tam w Podkamieniu dwunastego marca,

Gdzie mordowano wszystkich bez litości

Tak dziecię w kołysce, jak nad grobem starca.

Jak w Podkamieniu i w Palikrowach

W ten czas niewinnie krew się polała,

Tak na Wołyniu w na Podolu

Dzicz „banderowska” wszędzie szalała.

Najdrożsi bracia i siostry kochane

Zbolałym sercem Was wspominamy,

W drugą rocznicę męczeńskiej śmierci

Wspólnie zebrani hołd Wam składamy.

Łzy się nam same do oczu cisną,

Serce boleje i smutek na duszy,

Gdy rozmyślamy coście przeżyli

Strachu, cierpienia, srogich katuszy.

Lecz również dumni jesteśmy z tego,

Że choć wróg rąbał, palił, mordował

Polak się wiary swojej nie wyrzekł

I swej Ojczyzny wierność dochował.

I dziś my zebrani w tym małym kościółku

Ślemy swe modły przed Tron Najwyższego,

By raczył te dusze co sercu nam bliskie

Wprowadził najrychlej do Królestwa Swego.

O matko Najświętsza z Góry Podkamienia,

Ich dusze opiece Twojej polecamy,

Racz prośbie sług Twoich nie odmówić

Gorąco i szczerze Cię wszyscy błagamy.

Leon Wróblewski, Krzyżowice 1946r.