Ksiądz Tadeusz ROJEK, syn Walentego i Heleny z d. Kojat, ur. 7 lipca 1913 roku w Popowcach, parafii Podkamień, pow. Brody, w Archidiecezji Lwowskiej.

Do szkoły podstawowej uczęszczał w Podkamieniu, zaś do gimnazjum – w Brodach, które ukończył w roku 1932. W tym samym roku zgłosił się do Seminarium Duchownego we Lwowie: w latach 1932-1937 ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 czerwca 1937 r. z rąk Ks. Arcybiskupa Bolesława Twardowskiego, w Katedrze lwowskiej.

Pracę duszpasterską rozpoczął w sierpniu 1937 r. w parafii Tłumacz. W roku 1939 został przeniesiony do Monastarzysk, a w roku 1941 objął administrację parafii Słobódka Dolna. W roku 1944, za zgodą Władzy Diecezjalnej, wyjechał na teren Polski centralnej do parafii Olchowa, gdzie obsługiwał kościół filialny w Pogwizdowie.

W sierpniu 1945 r. przybył na Ziemie Odzyskane i otrzymał od Administratora Apostolskiego Ks. Dra Karola Milika, dekretem z dnia 4. IX. 1945 r. oznaczonym numerem porządkowym 1, administrację parafii Byczeń. W Byczeniu pracował do roku 1948; w tymże roku objął administrację parafii Kamieniec Ząbkowicki, gdzie pracował do roku 1953.

W roku 1953 został mianowany administratorem parafii Starczów, pow. Ząbkowice; tu przepracował 16 lat i tu zastała go śmierć. Zmarł nagle na zawał serca 11 kwietnia 1969 r. Do ostatniej chwili był czynny. na posterunku duszpasterskim, katechizując młodzież i dzieci.

Suchy rejestr dat i parafii w których pracował Ks. Tadeusz Rojek przez 32 lata swojego kapłaństwa wzbogaciłyby zapewne szczegółowy wykaz duszpasterskich osiągnięć – odprawionych przezeń Mszy świętych, udzielonych Sakramentów, wygłoszonych kazań, odbytych lekcji religii, udzielonych porad i pomocy oraz odbudowanych kościołów i wyremontowanych budynków plebańskich. Zamiast tego rejestru – jako wyraz uznania za dobrze spełnione i przeżyte Kapłaństwo – niech posłużą urzędowe akty Kościelnej Władzy Diecezjalnej, które dokumentują wierność Ks. Tadeusza Rojka Bogu, Kościołowi i Archidiecezji, i są dowodem zaufania, jakim darzyła go Władza Diecezjalna. W dowód uznania Śp. Ksiądz Tadeusz Rojek - przez cały prawie okres swej pracy– na Ziemiach Zachodnich pełni obowiązki dziekańskie; w roku 1959 – odznaczony zostaje przez Ordynariusza Archidiecezji tytułem kanonika, zaś w roku 1964 otrzymuje przywilej noszenia Rokiety i Mantoletu. Ordynariusz Archidiecezji, Wrocławskiej przesyłając odznaczenie - tak pisze:

„Miło mi przesłać Przewielebności Twojej załączony dekret, jako wyraz mego uznania za dotychczasową pracę kapłańską w Archidiecezji. Cieszę się, że mogę przynajmniej w ten sposób okazać wdzięczność za wielki trud w Winnicy Pańskiej”.

Miłość i szacunek parafian, kolegów kapłanów i świeckich, już za życia były wyrazem wielkiego uznania dla trudu kapłana-pioniera katolicyzmu i polskości na Ziemiach Zachodnich, a przede wszystkim za jego szlachetność, dobroć i staropolską gościnność. Wieść o nagłym zgonie śp. Ks. Tadeusza Rojeka okryła żałobą całą parafię i dekanat. Przez trzy dni do późnej nocy wierni gromadzili się w kościele przy trumnie swego nieodżałowanego duszpasterza, modląc się za Jego duszę.

Uroczystości pogrzebowe trwały 3 dni. W sobotę dnia 12 kwietnia, przy współudziale kapłanów kondekanalnych i licznie zebranych wiernych, przeprowadzono trumnę z plebanii do Kościoła, gdzie odprawiona została Msza św. za duszę Zmarłego i modły żałobne. W niedzielę 13 kwietnia o godz. 17 Mszę św. żałobną ze słowem pasterskim odprawił Ks. Biskup Wincenty Urban.

W poniedziałek 14 kwietnia o godz. 16 Mszę św. pogrzebową odprawił, ostatnie słowo pożegnalne wygłosił ido grobu odprowadził zmarłego Ksiądz Arcybiskup Bolesław Kominek; egzekwie przy katafalku odprawił Ks. Prałat Wacław Szetelnicki, a kazanie pogrzebowe wygłosił kolega kursowy zmarłego Ks. Stefan Helowicz. W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyły liczne rzesze wiernych i 124 kapłanów.

Jasno i radośnie świecące słońce – połączyło swe złociste promienie z grudką czarnej ziemi, rzuconą na trumnę śp. Ks. Tadeusza Rojka, ręka Ojca Archidiecezji Ks. Arcybiskupa Bolesława Kominka i opromieniło tę niezapomniana chwilę – odejścia do wieczności kolejnego żołnierza-kapłana.

Ciało – do dnia Zmartwychwstania złożono, w pieczołowicie przez dobrych parafian wymurowanym i przygotowanym grobie; dusza, ufamy, poszła do stóp Mistrza, Którego śladami – tak wiernie i cicho szedł przez całe życie – Śp. Ks. Tadeusz ROJEK, kapłan według Bożego Serca, przyjaciel Boga i ludzi.

(Ks. Dziekan Stefan Helowicz – Wrocław)