Miasta wielu religii. Topografia sakralna ziem wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, pod redakcją Melchiora Jakubowskiego, Maksymiliana Sasa i Filipa Walczyny, Muzeum Historii Polski, Warszawa 2016, s. 115-118.

Melchior Jakubowski

Podkamień

Niewielkie miasteczko Podkamień położone jest na wyżynnym grzbiecie Woroniaków, na dziale wodnym między dorzeczami Dniepru i Dniestru. Nazwa miejscowości pochodzi od okazałej skały, zwanej Diabelskim Kamieniem, znajdującej się na północny wschód od centrum¹. W krajobrazie okolicy dominuje natomiast majestatyczna Góra Różańcowa, położona na wschodnim skraju Podkamienia, zwieńczona charakterystyczną sylwetką podominikańskiego klasztoru. Samo miasteczko ulokowane zostało w dolinie, na zachód od Góry i Kamienia (ryc. XV).

[Mapa 18. Podkamień na mapie WIG z oznaczeniem obiektów sakralnych: 1. klasztor Dominikanów; 2. kaplica św. Jana Nepomucena; 3. cerkiew pw. św. Paraskiewy (dawna kaplica Stóp NMP); 4. kaplica św. Judy Tadeusza; 5. kaplica św. Rocha; 6. kapliczka św. Wincentego Ferreriusza; 7. kaplica cmentarna; 8.  synagoga]

Ok. 1785 r. wśród 2309 mieszkańców było 1210 unitów (52,4%), 901 żydów (39%) i jedynie 198 łacinników (8,6%)². Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje, że w 1880 r. 563 domy zamieszkiwało 3312 osób, w tym 1545 żydów (47%), 968 rzymskich katolików (29%) i 799 greckich katolików (24%)³. W 1914 r. na 3500 mieszkańców przypadało 1450 Żydów (41,5%), 1100 Polaków (31,5%) i 950 Rusinów (27%)⁴. Po I wojnie światowej liczba ludności wynosiła 2999 osób, w tym 1242 rzymskich katolików (41,5%), 924 grekokatolików (30,9%), 822 żydów (27,5%) oraz 2 przedstawicieli innych wyznań⁵.

Dzieje Podkamienia ściśle związane są z klasztorem Dominikanów, ufundowanym w 1464 r.⁶ Miasto przez stulecia funkcjonowało w cieniu maryjnego sanktuarium, obsługując przybywające tam tłumy pielgrzymów. Klasztor, znakomicie położony pod względem obronnym, otoczony był fortyfikacjami i stanowił silną twierdzę, dającą schronienie podczas najazdów tatarskich.

Sercem rozległego założenia klasztornego jest orientowany kościół pw. Wniebowzięcia NMP, w obecnej formie wzniesiony w latach 1612–1695, z wieżą podwyższoną według projektu ks. Pawła Giżyckiego (1761–1762). Od wschodu do kościoła przylega oratorium z lat 1760–1764, a od północy – potężny gmach klasztoru z dwoma wewnętrznymi dziedzińcami (starsza część 1612–1708, nowsza 1746–1759). W obrębie umocnień, na południe od kościoła, powstała jeszcze jedna budowla sakralna – kaplica św. Jana Nepomucena (1772), przed którą stoi kolumna maryjna z 1719 r. U podnóża góry, między klasztorem a miastem, wzniesiono szereg kaplic różnej wielkości. Największa to kaplica Stóp Matki Bożej (1739–1741, według projektu Antonia Castellego). Na północ od niej wzniesiono kaplice św. Judy Tadeusza (przed 1788) i św. Rocha (1772), na południe zaś – kapliczkę św. Wincentego Ferreriusza (koniec XVIII lub początek XIX w.) i kaplicę cmentarną (1796–1797).

Il. 50. Podkamień. Klasztor podominikański i kaplica św. Judy Tadeusza widziane spod Diabelskiego Kamienia

Dominikanie zostali zmuszeni do opuszczenia Góry Różańcowej w 1945 r. W klasztorze ulokowano więzienie, a następnie szpital. Budynki uległy dewastacji. Całkowicie zniszczone zostało cenne wyposażenie kościoła klasztornego. W 1997 r. część kompleksu przejęło greckokatolickie zgromadzenie studytów, którzy prowadzą powolne prace remontowe zrujnowanego obiektu. Remontu doczekały się oratorium oraz kaplice św. Jana Nepomucena i św. Judy Tadeusza. Kościół, klasztor i fortyfikacje pozostają w bardzo złym stanie. Wyremontowano natomiast kaplicę cmentarną, służąca dziś wspólnocie rzymskokatolickiej⁷.

W okresie przedrozbiorowym w Podkamieniu znajdowały się dwie cerkwie unickie: murowana pw. św. Praksedy oraz druga, zapewne drewniana, pod nieznanym wezwaniem⁸. Obie zaznaczono na mapie Miega (ryc. XV). Jedna z nich znajdowała się w centrum miasteczka, na północ od rynku. Druga natomiast funkcjonowała w pobliżu Diabelskiego Kamienia, gdzie do dziś przetrwał cmentarz ze starymi, kamiennymi krzyżami nagrobnymi⁹. Trudno stwierdzić, która była murowana, można jednak przypuszczać, że ta bliższa rynku. Nie całkiem jest również jasne, kiedy cerkwie te przestały funkcjonować. Możliwe, że stało się to już przed 1788 r., gdy władze austriackie przekazały unitom kaplicę Stóp Matki Bożej, odebraną dominikanom. Odtąd pełniła ona funkcję greckokatolickiej cerkwi parafialnej pw. św. Paraskiewy. Po II wojnie światowej została przejęta przez Cerkiew prawosławną, użytkującą ją do dziś¹⁰. W ostatnich latach w centrum miejscowości, przy dawnym rynku, wybudowano nową cerkiew greckokatolicką.

Il. 51. Podkamień. Kaplica Stóp Matki Bożej (obecnie cerkiew pw. św. Paraskiewy)

W Podkamieniu do II wojny światowej funkcjonowała synagoga, znajdująca się blisko rynku, w zachodniej części miasta¹¹. Jej powstanie można wiązać z początkami obecności Żydów w Podkamieniu w XVII w. lub z usamodzielnieniem się tutejszej gminy (wcześniej podległej lwowskiej) w wieku XVIII¹².

1. G. Rąkowski, Ziemia Lwowska, Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej, 3, Pruszków 2007, s. 323, 326.

2. Z. Budzyński, Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII w., 1: Statystyka wyznaniowa i etniczna, Przemyśl–Rzeszów 2005, s. 228.

3. L. Dziedzicki, Podkamień, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, 8, Warszawa 1887, s. 403.

4. M. Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Galicyi, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim, Lwów 1919, s. 98.

5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, 15: Województwo tarnopolskie, Warszawa 1923, s. 3.

6. Historię zespołu przedstawia o. Sadok Barącz, w wersji szczegółowej: S. Barącz, Dzieje klasztoru WW. OO. Dominikanów w Podkamieniu, Tarnopol 1870 oraz w wersji skróconej: tenże, Wiadomość o klasztorze W. O. Dominikanów w Podkamieniu, Lwów 1887. Klasztor oraz związane z nim kaplice szczegółowo omawia P. Krasny, Kościół p.w. Wniebowzięcia Najśw. Panny Marii i Podwyższenia Krzyża Św. oraz klasztor OO. Dominikanów wraz z założeniem pielgrzymkowym w Podkamieniu, [w:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, 1: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, 13, Kraków 2005, s. 123–192. Zarys dziejów miasta przedstawia G. Rąkowski, Ziemia Lwowska, s. 323–326. Sugestywny opis Podkamienia w latach międzywojennych: Z.J. Iłowski, S.S. Iłowski, Podkamień. Apokaliptyczne wzgórze, Opole 1994, s. 15–24.

7. G. Rąkowski, Ziemia Lwowska, s. 327–332.

8. W. Kołbuk, Kościoły wschodnie w Rzeczypospolitej około 1772 roku. Struktury administracyjne, Lublin 1998, s. 288.

9. G. Rąkowski, Ziemia Lwowska, s. 326.

10. Tamże, s. 331.

11. http://www.podkamien.pl/viewpage.php?page_id=476 (dostęp: 17 X 2013).

12. The Encyclopedia of Jewish Life Before and During the Holocaust, 2, red. S. Spector, G. Wigoder, Jerusalem 2001, s. 1008.