Zeszyt 5

Początek z Węglarkami

17 marca 1943

Nie pisałam długo pamiętnika, bo nie miałam czasu, bo przeprowadzaliśmy się z Bołdur na Węglarki. Tu jest sadek, w sadku 13 jabłoni, 8 porzeczek, 7 wiśni, 2 grusze. 9 marca byliśmy już na Węglarkach. Jest 4 pokoje, 2 nasze a 2 wujka Romka.

18 marca 1943

Bardzo śmiesznie jechać z Bołdur na Węglarki. Jechaliśmy taborem ale tylko 3 wozowym. Pierwsze i trzecie konie to wujka. Pierwsze konie to rosłe Baśka i Kasztan. Prowadził furman Władysław Olszynicki. Na tej jechała Mamusia, ja i Andrzej, służąca Michalina Hryciów i maleńka świnka Nitura. Druga fura to najęta u Hamernika. Na tej jechała nasza pościel. Trzecia fura to wujka Romka. Na tej jechały łóżko, szafa, skrzynka z bucikami i skrzynka z książkami. Prowadził furman Karol Tymczyszyn.

20 marca 1943

Dostałam długi list od Tatusia. Wczoraj raniutko przyszło dużo wojska. Dużo było na podwórzu, dużo było w kuchni a Mamusia zaprosiła majora do pokoju. Wujku był w Brodach a Mamusia się bała, że będą zabierać ludzi na wywóz do Rzeszy.

22 marca 1943

Śliczna pogoda. Dzisiaj odwiązywałam jabłonie ze słomy. Wędziło się mięso w wędzarni, jaką Mamusia pierwszy raz miała. Ta wędzarnia było takie półkole z cegieł, obłożone ziemią dookoła, na to postawiona beczka z wybitym dnem, na beczkę położono dwa patyki, na patykach powiesiło się 2 szynki, 2 boczki, 2 zioberka. Potem zapaliło się pod tą beczką i nakryło papierowym workiem i gotowa wędzarnia.

29 marca 1943

W niedzielę byłam z Andrzejem i służącą Michaliną na przylaszczkach. Gdy wróciliśmy z lasu, przyjechała ciocia Stefa Klamrówna. Była ciocia Stefa ze dwie godziny. Wieczorem przyjechały po nią konie. Wieczorem był u nas leśniczy z żoną i dzieckiem. Wujku pojechał dziś do Brodów. Zaczynam doić krowę, ale ja za ten czas, co wydoi się jedną krowę, to ja wydoję ćwierć garnuszka półlitrowego.

7 kwietnia 1943

Dzisiaj jest trochę pochmurno. Wczoraj kopało się w ogrodzie i robiło grządki. Posiało się czosnyk, pietruszkę, marchewkę, kapustę, cebulkę. Chcę poprosić Mamusię, żeby puściła mnie do lasu na przylaszczki, ale samą i to bez Andrzeja.

17 kwietnia 1943

Pół ogrodu jest już obrobione i obsiane. Dostaliśmy śliczne kartki świąteczne. Jedna była dla Andrzeja a druga dla Danusi. Obydwie były od Tatusia. Ja zaraz odpisałam a babcia kierowała ręką Andrzeja i tak odpisała. Tatuś zrobił nam wielką przykrość, bo nie przysłał nalepki i nic nie będzie miał biedaczek na święta Wielkanocne.

18 kwietnia 1943

Niedziela Palmowa. Chodziłam na Rudę do kościoła święcić palmy. Było tylko 2 palmy. Kościółek na Rudzie jest malutki. Jak każdy kościół na wsi. Do Rudy z Węglarek jest 3 km.

28 kwietnia 1943

Na święta Wielkanocy zrobiłam na wyrandzie z taboretu stół. Nakryłam białą serwetką.

Postawiłam na tym niby stoliku 4 babeczki, 1 torcik i parę pierniczków wycinanych mamusinym naparstkiem. Zaznaczam, że po raz pierwszy w czasie wojny mieliśmy babki  z prawdziwej białej mąki i kolorowe kraszanki.

9 maja 1943

Niedziela. Nie pisałam dawno pamiętnika, bo byłam chora i leżałam 4 dni w łóżku. Teraz leży Andrzej. Ma silny katar i bardzo kaszle. Na drugi tydzień będę już malutkie kurczątka i kaczątka. Pogoda jest trochę ładna.

18 maja 1943

Od niedzieli jesteśmy już w Brodach. Z soboty na niedzielę przeżyliśmy straszną noc. W nocy bandy żydowskie napadły na folwark Węglarki. Ostrzelali czworaki, zabili jedną panią, która zostawiła dwóch synów. Zabrali trzy jałówki. Poprzecinali telefony. My całą noc przespali na podłodze, tylko Andrzej spał rozebrany na łóżku. Ja byłam ubrana w płaszcz i jakąś podartą chusteczkę na głowie. Z czworaków przyszli ludzie na folwark. I leżeli wszyscy na podłodze. Byli też synowie tej zabitej pani, którzy całą noc płakali. Rano zabraliśmy swoje rzeczy i jazda do Brodów.

Ciąg dalszy - ZESZYT 6