Obok w linii prostej, około 400 m. była druga góra. Podobnie wysoka, ale już nie stożkowata, z łagodnymi trzema zboczami. Na samym szczycie rozciągała się szeroka płaszczyzna na której to liczna ludność wraz z miejscową szlachtą i magnaterią postawiła wspaniały kościół, pod wezwaniem N.M.P., ora bardzo duży klasztor, który mógł pomieścić licznych wiernych. Kościół i klasztor był otoczony wewnątrz wysokim murem, a na zewnątrz bardzo szerokim murem – wałem, z którego z powodzeniem były odpierane ataki najazdów dzikich hord tatarsko-tureckich.

Legenda mówi, że kiedy kościół był już prawie na ukończeniu, diabeł ostanowił go zburzyć. W tym celu w nocy niósł ten olbrzymi głaz, który znajduje się dziś niedaleko klasztoru. Dźwigał go, ażeby zdruzgotać nim klasztor. Niestety kur zapiał i diabeł kamień musiał rzucić.

>>Czytaj więcej...<<

W Hucie Pieniackim, zgładzonej w 1944 roku wsi, wysadzono i zdewastowano pomnik zamordowanych tam Polaków. Na pozostałościach monumentu wymalowano banderowskie i ukraińskie barwy, a także symbole SS. Wkrótce przypada rocznica mordu, w którym zginęło w tragiczny sposób ponad 1000 naszych rodaków.

Zniszczeniu całkowicie uległ krzyż opisujący wydarzenia z 1944 roku. Nadal stoją dwa bloki z wypisanymi nazwiskami ofiar, są one jednak oszpecone farbą. Ktoś wymalował na nich barwy Ukrainy oraz OUN-UPA. Widoczne są również błyskawice charakterystyczne dla oddziałów SS Galizien, które dokonały pacyfikacji Huty Pieniackiej. 

Więcej informacji - http://www.studiowschod.pl/wysadzono-pomnik-ofiar-upa-w-hucie-pieniackiej/

Ziemia brodzka - Armii Polskiej.

Brody, 28. 7. (PAT). Dzień święta pułkowego miejscowego pułku piechoty stał się w roku bieżącym świętem całego społeczeństwa Ziemi brodz­kiej. W wigilię święta odbył się apel poległych na polach gromady Nakwaszy. Na okalających te pola wzgórzach rozpalono kilka ognisk, a na uroczystość przybyło kilkanaście tysięcy osób, by oddać hołd poległym w tym miejscu bohaterom z roku 1920. Naza­jutrz odbyły się uroczystości w mia­steczku Podkamień, którego wszystkie domy przybrane były zielenią i flagami. Szczególnie imponująco wypadła dekoracja rynku. [...]

>>Ciąg dalszy...<<

W dniu 10.11.2016 r. zmarł po długiej chorobie Franciszek Bock ur. w 1924 r. w Podkamieniu. Drużynowy drużyny harcerskiej w Podkamieniu. 

W powojennej Polsce pełnił m. in. obowiązki organisty- początkowo w Brzegu Dolnym, następnie w Białogardzie. 

Przyjaciel Stowarzyszenia Kresowego "Podkamień".

Spoczywaj w spokoju.
Szczere wyrazy współczucia dla Rodziny od Stowarzyszenia Kresowego "Podkamień" 

Zaczynamy publikację kilku ciekawych dokumentów nadesłanych przez p. Czesława Świętojańskiego. Na pierwszy ogień idzie relacja ojca Józefa Burdy opisująca wydarzenia z okresu od 5 listopada 1943 roku do dnia 11 marca 1944 roku.

"Do Podkamienia przybyłem dnia 5 listopada 1943 roku na miejsce ojca Rozariana Brunaka, który wyjechał na przełożonego do Bohorodczan – i zostałem zamianowany kooperatorem przy parafii, gdzie proboszczem i zarazem przełożonym konwentu był ojciec Marek Kras.

Już w Jarosławiu, skąd wyjechałem, dochodziły mnie niezbyt pocieszające wiadomości o mordowaniu Polaków na terenach Wołynia. Nie obawiałem się tego, tłumacząc sobie, że ludzie więcej mówią, niż jest w rzeczywistości i pojechałem.

W Brodach czekała już na mnie furmanka, na którą szybko załadowałem rzeczy przy pomocy brata Marcina Kapronia, bowiem furman chciał jak najprędzej wyjechać z Brodów, tłumacząc, że niebezpiecznie jechać wieczorem, z powodu bandytów..."

>>>Czytaj dalej...<<<

W 1945 roku ziemie Dolnego Śląska i Pomorza Zachodniego zostały włączone do Polski, natomiast Kresy Wschodnie zostały zabrane. Z tego powodu doszło do wielu wysiedleń rodzin polskich z ich rodzinnych stron.Wywiad z Tadeuszem Bareckim, jednym z pierwszych osadników ziemi dolnobrzeskiej, przeprowadził wnuk Kacper Barecki. Co było przyczyną wysiedlenia naszej rodziny z Kresów Wschodnich? Latem 1943 roku do naszej wsi Jaśniszcze przybyli Polscy żołnierze i wszystkich Polaków zdolnych do służby wojskowej, mojego tatę także, zabrali do wojska polskiego, które się tworzyło. Mama nasza korespondowała z ojcem przez cały okres wojny. W 1943 r. zaczęły się napady na polskie domy przez banderowców i mordowanie Polaków. Ojciec był już na wojnie, mama i piątka dzieci zostały Przeżyliśmy dzięki pomocy rodzin ukraińskich, u których na noc mieliśmy schronienie.

>>Czytaj dalej...<<