W Archiwum Instytutu Hoovera znalazłem zeznania osób deportowanych w głąb ZSRR po zajęciu Kresów Wschodnich przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939. Osoby te, najprawdopodobniej, wydostały się z "nieludzkiej ziemi" wraz z armią Władysława Andersa i wtedy też złożyły częstokroć obszerne relacje dotyczące początków okupacji radzieckiej. Zapisy zeznań dotyczą głównie organizacji przebiegu wyborów do Zgromadzenia Ludowego Zachodniej Ukrainy. Po lekturze owych zeznań nie dziwi już sytuacja, w której frekwencja wyborcza na Kresach Południowo-Wschodnich wyniosła blisko 93%. >>Relacje świadków<<

W dniu dzisiejszym zmarł nagle w Jaworze
Aleksander Wiśniewski ur. w r. 1927 w Podkamieniu.
Zasłużony członek Stowarzyszenia Kresowego „Podkamień”.
Odznaczony Złotym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.

Szczere wyrazy współczucia dla Rodziny od Stowarzyszenia Kresowego "Podkamień" 

Dodałem 25 nowych zdjęć z osobami do identyfikacji. Może komuś uda się je rozpoznać. Nie wszystkie zdjęcia są dobrej jakości, wiele oczywiście zależało od stanu zachowania fotografii czy też jakości skanu. Zdjęcia można znaleźć pod linkiem - IDENTYFIKACJA lub w panelu bocznym "Identyfikacja osób". Jeśli uda się Państwu kogokolwiek rozpoznać to proszę o informację w komentarzu pod zdjęciem.

Proszę też o nadsyłanie archiwalnych zdjęć. Jeśli ktoś jest w posiadaniu takich, a nie ma ich jeszcze na stronie to proszę o kontakt. 

Jak zawsze w sierpniu Stowarzyszenie Kresowe "Podkamień" zaprasza członków Stowarzyszenia i miłośników Kresów na spotkanie. Spotykamy się w dniu 15 sierpnia w starym refektarzu Klasztoru Dominikańskiego we Wrocławiu (wejście od ul. Klemensa Janickiego).

Msza św. o godz. 12.00 w kościele św. Wojciecha - po mszy prosimy do refektarza.

Przewidujemy prelekcje, dyskusje, pokaz multimedialny a także drobny poczęstunek.

"Meeting the Odyssey" – międzynarodowy projekt łączący wątki "Odysei" Homera z tematami ważnymi we współczesnej Europie. Przypominanie pięknych, czasem tragicznych biografii wędrowców, którzy z Kresów trafili na Śląsk, Ziemię Lubuską i Pomorze. Radio Opole ma swój udział w tym ważnym przedsięwzięciu. W ramach projektu Radiowa Odyseja gromadzi opowieści i wspomnienia osób przybyłych na Opolszczyznę w 1945 roku głównie z dawnych Kresów Rzeczypospolitej.

http://www.radio.opole.pl/podstrony/radiowa-odyseja/strona,1.html 

Od 5 do 15 lipca jestem na akcji "Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia", może kiedyś akcja obejmie cmentarz w Podkamieniu?

Kazimierz Wilczyński urodził się w Palikrowach w powiecie brodzkim 6 kwietnia 1927 roku. Jego rodzina mieszkała w domu dwurodzinnym krytym słomą. Obok domu stały stajnia i stodoła. Za domem rozciągał się 1 ha ogrodu i sadu. „Po wyjeździe wujka Józefa Michera do Argentyny dostaliśmy jeszcze dodatkowo 0,5 ha sadu”. Rodzice Wilczyńskiego uprawiali ziemię i zajmowali się ogrodnictwem. Zbiory zboża, ziemniaków, warzyw i owoców musiały wystarczyć na cały rok, aby wyżywić rodzinę. Ojciec Kazimierza – Michał hodował konia, który u bogatego gospodarza (nazywali go Chładki) chodził w kieracie - „zimą dzieci miały karuzelę za darmo”. Za wykonaną pracę dostawał pszenicę w workach, którą przechowywał w stodole. Wilczyński miał czterech braci (Michała, Józefa, Janka i Tadeusza), dwie siostry (Stanisławę i Rozalię) i kilku kuzynów. Matka jego Wiktoria, ciężko pracowała na polu, zajmowała się domem i wychowaniem dzieci.

We wsi była cerkiew, katolicka kapliczka, szkoła, TSL (Towarzystwo Szkoły Ludowej) i dwa sklepy spożywcze. Większość narodowościową stanowili Polacy, którzy często rozmawiali po ukraińsku. Palikrowy liczyły łącznie 220 numerów z czego 50-60 była Ukraińska. Miejscowość były mała, a domy były kryte przeważnie słomą. „Bogaci byli tylko ci, którzy dorobili się majątku we Francji lub cudem udało się im wyjechać do Ameryki. Pieniądze wysyłali rodzinie, która szybko popadała w wielkopańskie maniery”.

>>>Więcej...<<< 

WSTĘP

Nie dawały mi spokoju myśli o "Tragedii Podola" Pana Grossa. Dorośli zajęci swoimi zmartwieniami, a nie było ich mało, widzieli to co było wtedy ważne: uchronić swoich bliskich od straszliwej zagłady. Pewnego czasu biegając po internecie natknąłem się na stronę o Podkamienu - historia i czasy dzisiejsze. Po zalogowaniu się otrzymałem maila od Henryka Bajewicza z pytaniami o Podkamień i zachętą do spisania mojej historii.
Samo "ja" to niewiele. Może zacznę od początku, od genealogii moich przodków.
Jednak na wstępie pragnę pochylić czoła przed Panem Grossem, Krystianem, Bajewiczem i wielu innymi za ich ogrom pracy.
Zastrzegam również, że nie skorzystam z opowieści w "Tragedii Podola" - tylko tyle co słyszałem W rozmowach mojej babci Marii Wróblewskiej i matki Genowefy Szlązak. Przecież to ta sama historia, więc wątki muszą się powtarzać. I jeszcze jedno: niech niektórzy nie piszą (nie pamiętam autora), że ojciec mój był zabity i wrzucony do płonącego młyna, lub że był zabity ograbiony i podrzucony pod dom swoich teściów - przecież tam mieszkał.
Historia jest inna. Mam głęboką awersję do dat i historii. W szkole miałem z tego przedmiotu ledwo tróję - po dawnemu. Więc nie będę wyliczał dni i lat.

>>Więcej...<<

Baza osób, które pochodziły z Podkamienia i zginęły w czasie II wojny światowej, bądź też nie pochodziły z Podkamienia, ale właśnie w tej miejscowości lub jej okolicach poniosły śmierć, jest ukończona w 80% z tych źródeł, które posiadamy. Nadal mam prośbę, aby w miarę możliwości uzupełniać dane dotyczące członków rodziny, w szczególności tych osób, których profile zostały już umieszczone w bazie, gdyż w wielu przypadkach brak mi niestety podstawowych danych, jak imiona rodziców, miejsce urodzenia czy wykonywany zawód. Za wszelką pomoc będę wdzięczny. Uwagi prosze dodawać w komentarzach przy osobach, których one dotyczą.

Baza jest aktualizowana pod adresem: http://www.podkamien.pl/