Po zalogowaniu należy w swoim panelu kliknąć w "Panel publikacji", a następnie w "Dodaj zdjęcie". W formularzu należy koniecznie uzupełnić wszystkie pola, czyli:
- Tytuł;
- Opis;
- Wybrać zdjęcia ze swojego dysku twardego, poprzez polecenie "Przeglądaj";
- Wybrać album, w którym chce się umieścić zdjęcie.

Warunki konieczne, aby zdjęcie zostało umieszczone:
- Szerokość x Wysokość to 6000x4000;
- Rozmiar - 500 kB
- Nazwa pliku ze zdjęciem powinna być jednowyrazowa, bez polskich znaków (np. podkamien.jpg, wieza.jpg);

Zdjęcie zostaje przejrzane przez administratora, który rezerwuje sobie prawo do odrzucenia lub edycji takiej fotografii. Zdjęcia nie są umieszczane automatycznie, co oznacza, że publikacja ich na stronie następuje dopiero po zaakceptowaniu przez administratora.

Cesarska komora celna na granicy, w najgłębszym wąwozie między Brodami a Podkamieniem; wapienna skała muszlowa - kraina piękna i urodzajna we wszelkiego rodzaju plony.

Rysunek ten, ukazujący głąb wąwozów, mógłby wydawać się widokiem górzystego kraju, tak jednak nie jest, albowiem powierzchnia wyżyn jest prawie płaska, pocięta [...] - czytaj więcej

Za panowania Bolesława II. Śmiałego, a Izasława Jarosławicza, księżęcia na Kijowie i Czerwieńsku, to jest r. 1064, włóczyła się w tych stronach szczupła co do liczby, lecz waleczna horda Połowców; z kądby przyszła, czy z Hunami, lub z Tartaryi, niewiadomo; dosyć, ze się najmowała do szabli i wiernie swoim panom służyła.

Widzimy więc tych Połowców, jak razem z Pieczyngami pod wodzę Wszesława, ksiażęcia połockiego, walczę z Izasławem kijowskim, jak po zdobyciu miasta Kijowa spieszą pod Białogród, aby się spotkać z Bolesławem Śmiałym, gdy szedł z wojskiem na zdobycz Czerwieńska dla Polski, a Kijowszczyzny dla Izasława, lecz ucieczka Wszesława do Połocka, a jego wojsk do Kijowa, ułatwiła Bolesławowi II. sławne zdobycie ziem ruskich.

>>Czytaj więcej...<<

Pogrążeni w głębokim smutku zawiadamiamy,
że w dniu 24 grudnia 2018 r.
zmarł Piotr Unger ur. 1 czerwca 1937 r w Jasniszczach.

Szczere wyrazy współczucia dla Rodziny.

     "Strach. Towarzyszył mi przez całe życie. Jeszcze wiele lat po wojnie, za każdym razem, gdy wchodziłam do mieszkania, zaglądałam ostrożnie pod wannę. Sprawdzałam, czy przypadkiem ktoś się tam nie schował i nie będzie próbował mnie skrzywdzić. Bałam się własnego cienia. Niepokój właściwie mnie nie opuszczał. To jest właśnie piętno Wołynia i Galicji Wschodniej. Piętno ocalałych.
    Kiedy wracam dziś do tamtych strasznych dni, przede wszystkim przypomina mi się strach. Wszechobecny, paraliżujący, ściskający za gardło. Zalegający w trzewiach niczym kamień. Niepozwalający spać, jeść, myśleć. Żyć.
     Ten strach narastał. Aż stał się nieodłączną częścią naszego życia. Zaczęło się od pogłosek o pierwszych mordach na Polakach. I od wrogich spojrzeń i nieprzyjaznych pomruków naszych ukraińskich sąsiadów. Potem nocami obserwowaliśmy na horyzoncie krwawe łuny. To paliły się inne polskie wioski. A wśród nas narastała psychoza. Czy nas też czeka śmierć? Kiedy przyjdzie nasza kolej? Choć byłam dzieckiem, doskonale wyczuwałam nastroje rodziców. Widziałam, że się boją. Pamiętam, że całymi godzinami wysiadywałam w oknie i wpatrywałam się w drogę. Idą już po nas czy nie idą? Przeżyjemy ten dzień czy nie?
     Coraz częściej chowaliśmy się w piwnicy albo w ogóle nie nocowaliśmy w domu. Śmierć bowiem często przychodziła nocą."

Ciąg dalszy wspomnień p. Józefy Bryg z Palikrów w książce p. Anny Herbich "Dziewczyny z Wołynia. Prawdziwe historie". Książka do nabycia w zasadzie w każdej księgarni. Można ją też kupić online na stronie wydawcy.

Mamy kolejny indeks na ukończeniu - tym razem śluby w parafii Podkamień w latach 1785-1944. Większość pracy wykonał Harry, za co dziękuję i przepraszam, że nie mogłem bardziej wspomóc w przepisywaniu.

Niestety, z indeksów urodzin mamy tylko dwie litery, nie jest on też z wiadomych powodów dostępny w sieci.

Być może na kolejny ogień pójdzie kronika klasztorna, która już w części jest przepisana. Jakby każdy wziął na siebie jeden rok do przepisania to byśmy się nie obejrzeli, a do końca roku i ten dokument zostałby przepisany.