Po zalogowaniu należy w swoim panelu kliknąć w "Panel publikacji", a następnie w "Dodaj zdjęcie". W formularzu należy koniecznie uzupełnić wszystkie pola, czyli:
- Tytuł;
- Opis;
- Wybrać zdjęcia ze swojego dysku twardego, poprzez polecenie "Przeglądaj";
- Wybrać album, w którym chce się umieścić zdjęcie.

Warunki konieczne, aby zdjęcie zostało umieszczone:
- Szerokość x Wysokość to 6000x4000;
- Rozmiar - 500 kB
- Nazwa pliku ze zdjęciem powinna być jednowyrazowa, bez polskich znaków (np. podkamien.jpg, wieza.jpg);

Zdjęcie zostaje przejrzane przez administratora, który rezerwuje sobie prawo do odrzucenia lub edycji takiej fotografii. Zdjęcia nie są umieszczane automatycznie, co oznacza, że publikacja ich na stronie następuje dopiero po zaakceptowaniu przez administratora.

Pomocy w poszukiwaniach przodków tak jak i publikowanie zdjęć oraz informacji o Podkamieniu będzie teraz miało miejsce także na Facebooku. Dołącz do nas!

Jak zawsze w sierpniu Stowarzyszenie Kresowe "Podkamień" zaprasza członków Stowarzyszenia i miłośników Kresów na mszę św. w dniu 15 sierpnia o godz. 12.00 do kościoła p. w. Św. Wojciecha we Wrocławiu. Niestety, ze względów technicznych nie odbędzie się spotkanie w refektarzu. Mamy nadzieję, że brak spotkania to sprawa przejściowa i w przyszłości będziemy kontynuować nasze wspomnienia i rozmowy u stóp Matki Boskiej Różańcowej.

Dwie istotne sprawy

1. Szukamy zdjęć, na których widać będzie tablice cynkowe z napisami, które umieszczone były na cokole kolumny maryjnej na dziedzińcu klasztoru w Podkamieniu.

2. Szukamy osoby, która potrafiłaby napisać kod wyszukiwarki w PHP, którą podepniemy pod tę stronę. Wyszukiwarka pomagałaby odnajdywać urodzenia, małżeństwa i zgony w parafii Podkamień. Wyszukiwarka wyglądałaby coś jak w Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego, ale część pól byśmy usunęli jako niepotrzebne. Całość do uzgodnienia.

Dzięki dotacji Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w tym roku poddana zostanie konserwacji monumentalną kolumna Ledóchowskiego w Podkamieniu. Znajduje się ona na dziedzińcu klasztoru podominikańskiego, obecnie zakonu Studytów w Podkamieniu. Została ufundowana w 1719 roku przez wojewodę wołyńskiego Stanisława Ledóchowskiego na pamiątkę wyjścia wojsk saskich i rosyjskich z Rzeczypospolitej. Pod koniec XVIII wieku kolumna przewróciła się i została odbudowana. Renowację przeprowadzi Fundacja Dziedzictwa Kulturowego

Prace przeprowadzi polsko-ukraiński zespół konserwatorów pod nadzorem Bartosza Markowskiego.

Niech Zmartwychwstały Chrystus
przyniesie Wam oraz Waszym bliskim
radość oraz wzajemną życzliwość,
napełni w tym trudnym czasie
otuchą i nadzieją
oraz da siłę w pokonywaniu trudności.

Stowarzyszenie Kresowe "Podkamień"

           Podkamień koło Brodów na Kresach Wschodnich. Potężny klasztor dominikanów na Górze Różańcowej z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej Różańcowej, zwanej Podkamieńską. Częstochowa Wschodu – jak mawiano przed wojną. I data 12 marca 1944 roku. Data wielkiej tragedii jaka miała tam miejsce – ludobójstwa dokonanego przez banderowców na sąsiadach - Polakach. W tym dniu zginęło kilku członków mojej rodziny, wśród nich moja Babcia, Ksawera Wiśniewska. Wspomnienia tych wydarzeń od dziecka słyszałam w domu i u wujostwa. Dwadzieścia lat po wojnie mój wujek, brat mojej Mamy - Aleksander Wiśniewski, i brat mojej Babci – Czesław Świętojański, podjęli decyzję o zgromadzeniu wspomnień o tej zbrodni. Na początku robili to w tajemnicy. Ale okazało się, że trzeba sięgnąć dalej, aby wszystko udokumentować, żeby nikt nie zapomniał. Pomimo obaw działali dalej. Mieli ku temu sposobność. Rodzina mojej Mamy była dość znana w Podkamieniu, mieli wiele kontaktów. Związana była też z kościołem i klasztorem, ponieważ wykonywali tam prace stolarskie. Po wojnie wszyscy podkamieniacy gromadzili się (i gromadzą się do dziś) 15 sierpnia na odpuście w kościele p.w. św. Wojciecha we Wrocławiu, przed wizerunkiem Matki Bożej Podkamieńskiej. To było bardzo dobre miejsce na zdobywanie dokumentów i  wspomnień z tych tragicznych wydarzeń. Zgromadzone przez nich materiały stanowią dokument okrutnych wydarzeń, które stały się udziałem naszej rodziny i innych mieszkańców Podkamienia i okolic. 

>>Czytaj więcej...<<

Niedawno 100 lat ukończyła mieszkająca nadal w Podkamieniu Bronisława Wiśniewska z domu Janiszewska. Pani Bronisława wyszła za mąż za Jarosława Wiśniewskiego, który prowadził w Podkamieniu znany zakład fryzjerski. Urodziny świętowała we Lwowie w towarzystwie córek, wnucząt i prawnucząt.

Dostojnej Jubilatce w tej miłej chwili życia, do wielu składanych życzeń pragniemy dołączyć wyrazy najwyższego uznania i szacunku, a także najserdeczniejsze życzenia zdrowia, wszelkiej pomyślności oraz wielu kolejnych lat pełnych rodzinnego ciepła, radości i miłości.

Stowarzyszenie Kresowe Podkamień, wielbiciele Podkamienia oraz liczni potomkowie rodowitych Podkamienian

Pierwsze święta osadników na Ziemiach Odzyskanych

Zbliżające się święta to okazja do wspomnień o pierwszej wigilii w naszym mieście. Swoją historię zgodził się nam opowiedzieć jeden z pierwszych osadników - pan Tadeusz Barecki. To momentami trudna, ale piękna opowieść  o ucieczce i odnalezieniu spokoju w Brzegu Dolnym. 

DROGA DO BRZEGU DOLNEGO

Przybyliśmy tu w październiku 1945 roku. Pierwsi, którzy przyjechali tutaj z terenów wschodnich, czyli województw Lwów, Brody - większość osiedliła się w Izristal czyli Piotroniowicach. Mama z dziećmi, było nas pięcioro - pierwszym transportem przyjechaliśmy tutaj, do Piotroniowic, gdzie przebywaliśmy przez kilka miesięcy. W tym czasie wszyscy mężczyźni, mężowie, wujowie byli na wojnie, chociaż ta skończyła się 8 grudnia, a to był koniec maja. Do Piotroniowic dołączył do nas tato na przepustkę. Z zawodu był młynarzem, zaczął rozglądać się w okolicy w tym czasie za młynem. Wraz ze swoim szwagrem trafili do Brzegu Dolnego, po czym wrócili do jednostki. Ale kiedy w październiku zostali zdemobilizowani do cywila, tato przyjechał do Piotroniowic i wtedy wszyscy wyruszyliśmy do Brzegu Dolnego. Mieliśmy ze sobą krowę, dlatego szukaliśmy domu, gdzie byłoby dla niej miejsce, jakaś obórka. Krowa, która z nami przyjechała, była w tamtych czasach jedynym naszym żywicielem. Dzięki niej było mleko, sery. Właściwy dom znaleźliśmy koło poczty, na ulicy Kolejowej. Budynek był  zdewastowany, okna powybijane, drzwi połamane, ale w podwórku stała oficyna. Nasza siódemka zamieszkała na górze, gdzie znajdowały się dwa pomieszczenia, a w tym czasie tato remontował dom.

>>Więcej...<<